Al bij de schutbladen nam dit prentenboek me voor zich in. Wat een heerlijke straat vol huizen, wat is er veel te zien! We zien ook het meisje en haar hondje dat we op de kaft zagen lopen.
Ze loopt door, ook op de volgende bladzijde, de titelpagina. Want ook hier zien we de straat. Ze loopt door tot het laatste huis op de pagina, en komt binnen op de eerste bladzijde van het verhaal.
Zij (we weten niet hoe ze heet) vertelt over wat thuis is. Dat doet ze mooi poëtisch. "Thuis is een knuffel en 'Daar ben je, lieve schat.'" En "thuis is de buurvrouw die in het donker een lampje met je deelt". "Thuis vind je met je ogen dicht de weg".
Maar dan verandert alles. Je verlaat dit huis voor altijd, en gaat op weg naar een nieuw huis. Dan is thuis "het t-shirt dat nog naar je oude kamer ruikt" (dat vind ik de mooiste zin uit het boek).
Je komt aan op een nieuwe plek, en verkent dit nieuwe huis.
Thuis is de plek waar je je fijn voelt, met de mensen waar je van houdt. Zoals ze op de laatste pagina zegt: "Samen zijn we thuis".
Heel erg mooi boek over verhuizen en je thuis voelen. Een fijn geruststellend boek over iets wat behoorlijk spannend kan zijn.
De achterste schutbladen laten de nieuwe straat zien. Een rustigere straat, met veel minder huizen.
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Samen zijn we thuis - Stephanie Parsley Ledyard en Chris Sasaki
Vertaald door Jaap Robben
Gottmer - 2020
