Het gebeurt niet vaak dat ik volschiet bij het lezen van een prentenboek (bij dikkere boeken gebeurt het vaker😉).
Bij dit prentenboek gebeurde het wel. Alles was precies mooi, het thema, de illustraties, de tekst. Niet dramatisch, eerder sober.
Emilia's opa vertelt haar het verhaal over hoe hij in zijn jeugd van de ene kant van de wereld naar de andere kant verhuisde. Hij kon weinig meenemen, maar nam wel een walnoot mee uit de boom voor zijn raam.
In zijn nieuwe land stopte hij de noot in een potje met aarde.
Ook in het nieuwe land moest hij vaak verhuizen, maar het notenplantje ging altijd mee.
Toen hij Emilia's oma ontmoet had en met haar in een huis ging wonen, plantte hij het notenplantje in de tuin. En daar groeide het uit tot een grote notenboom.
Naast de grote boom staat een iets kleinere, die heeft de moeder van Emilia geplant.
Samen met opa stopt Emilia een noot in de aarde in een potje. Naarmate het plantje groeit, wordt opa steeds langzamer.
Het verdere verloop van het verhaal zorgde bij mij voor een brok in mijn keel.
Prachtig verteld en geïllustreerd, met gedempte kleuren.
Mooie thema's: leven, dood, groei, natuur, liefde. Wat fijn dat dit soort boeken gemaakt worden.
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Opa en de walnoot
Vertaald door Edward van de Vendel
Davidsfonds/Infodok - 2022
Verkrijgbaar in je lokale boekhandel, de kinderboekwinkels, of via webwinkels zoals:
Of via:
